Oranginaaaaa

Je kunt veel zeggen van koorts, maar ik slaap er doorgaans goed op. Afgelopen week versliep ik twee dagen. Heerlijk. Ik kan niet anders zeggen. Ik droom er ook goed van. Ik ben in die twee dagen op plaatsen geweest die ik al jaren niet meer gezien had en oude ervaringen werden netjes in een nieuw jasje gestoken. Onverklaarbaar vind ik het volgende en daar zou eens iemand op moeten afstuderen: hoe kan het dat een plaats er heel anders uitziet dan de plek in werkelijkheid is, dat je dat weet in je droom en dat je het toch als een volkomen geloofwaardig gegeven accepteert. Of heb ik dat alleen? Hier moet een voorbeeld bij hè?

Ik droomde dat ik in America was. America was America niet en toch was het zonder twijfel America. Het leek voor deze gelegenheid op een middeleeuws stadje dat je op vakantie tegenkomt in de binnenlanden van Spanje of Frankrijk. Smalle steegjes rondom een kerk. 

Zondagochtend 10 uur. Slotconcertweekend. Ik slenterde door de steegjes. Naast me liep Jack Poels. 

'Zullen we een bak friet delen?' zei hij. 

Ook zoiets: zondagochtend 10 uur en dan aan de frieten. Volkomen normaal vond ik het. We liepen naar een klein cafeetje dat me deed denken aan de ouderwetse snoepwinkel die ik ook al eens in een droom bezocht. Ook in America. We stapten het café binnen. Oude koppen aan de bar. Niemand zei iets. De koppen draaiden even om en weer terug. De barvrouw droeg krulspelden. Poels ging friet halen en kwam terug met twee grote flessen bier die sprekend op Oranginaflessen leken, maar dan met een Oost-Europees aandoend etiket. Ik weet dat nog goed, want ik dacht: zou je dat nou wel doen, Poels, het is vroeg en jij moet nog spelen vanmiddag op de Zondag in het Zuiden. Maar dat was allemaal geen probleem zei hij, want hij was vlakbij huis en daar had hij natuurlijk volkomen gelijk in.